Druga edycja „Seminarium Naukowego Badaczy Przeszłości i Kultury” rozpoczęła się 21 października 2014 r. wykładem dr Piotra Stanka, kierownika Działu Naukowo – Badawczego Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu. Gość Instytutu Historii UO oraz Studenckiego Archeologicznego Koła Naukowego UO przedstawił studentom sylwetkę „Stefana Korbońskiego - współtwórcy Polskiego Państwa Podziemnego”.
Bohater wykładu to osoba o bardzo bogatym życiorysie: Korboński walczył na różnych płaszczyznach już od wczesnych lat młodości, a w późniejszych latach aktywnie kształtował politykę państwową. To prawnik, polityk, pisarz i publicysta, konspirator, żołnierz, a na emigracji lobbysta na rzecz Polski.
Za młodu czterokrotnie porzucał mury szkolne, aby walczyć w różnych formacjach wojskowych: w 1918 r. razem z kolegami z oddziału harcerskiego uczestniczył w akcji rozbrojeniowej Niemców, następnie w 1919 r. wyruszył na odsiecz Lwowa, potem w1920 r. uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a w 1921 r. brał udział w III powstaniu śląskim. Następnie podjął studia prawnicze w Poznaniu, pracował tu w Prokuratorii Generalnej, otworzył praktykę prawniczą w Warszawie oraz zaangażował się w pracę ruchu ludowego. Gdy wybuchła II wojna światowa nasz bohater dołączył do oddziału walczącego na wschodzie RP, gdzie dostał się do radzieckiej niewoli. Wydostał się z niej dzięki ucieczce i wrócił do stolicy. Tutaj, podczas niemieckiej okupacji, działał na gruncie cywilnym i wojskowym: w ramach Politycznego Komitetu Porozumiewawczego, Kierownictwa Walki Cywilnej, Związku Walki Zbrojnej, później Armii Krajowej. Zajmował się organizowaniem cywilnego ruchu oporu, kierował działalnością sądów podziemnych, a także wydawał nakazy i obwieszczenia mówiące o udzielaniu pomocy Żydom (za co otrzymał odznaczenie przyznane przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Yad Vashem w Jerozolimie). Jednocześnie działał w konspiracyjnym Stronnictwie Ludowym „Roch”. Zaangażowanie w pracę na rzecz Niepodległej umożliwił mu spreparowany przez jego kolegów życiorys. Mimo tego był trzykrotnie przez Niemców aresztowany.
Korboński to jeden z wielu twórców Polskiego Państwa Podziemnego, ale jeden z niewielu bardziej aktywnych. Dzięki zorganizowanej przez niego tajnej komórki łączności z Londynem alianci zostali poinformowani o sytuacji kobiet w obozie w Ravenbrueck, siedzibie Hitlera w Prusach Wschodnich, ćwiczeniach z zastosowaniem V2, walce powstańców warszawskich. To jeden z pierwszych, który powiadomił świat o Katyniu. Nie bał się otaczać ludźmi intelektualnie mu równorzędnymi lub bardziej zdolnymi. Potrafił tworzyć zespół, w którym wyciszano animozje polityczne i osobiste. Tak silna pozycja Korbońskiego w stosunku do jego relatywnie młodego wieku (był przed 40.) doprowadziła jednak do zrodzenia opozycji. Mimo tego w 1945 r. objął funkcję Delegata Rządu RP na Kraj, sprawując ją do aresztowania przez NKWD. Dzięki Stanisławowi Mikołajczykowi wyszedł z więzienia i wrócił do polityki. Dostał się do sejmu z listy PSL. W 1947 r. wobec spodziewanego uwięzienia przez komunistów wyemigrował do USA, gdzie walczył piórem o niezależność RP.
Warto na końcu wspomnieć, że we wszystkich jego działaniach wpierała go żona-Zofia Antonina Ristau.
Więcej informacji o dr Piotrze Stanku:
http://snbpik.blogspot.com/2014/10/dr-piotr-stanek.html
Oprac. Aleksandra Morawiak
Fot. Grzegorz Wieszołek
- Galeria -
Bohater wykładu to osoba o bardzo bogatym życiorysie: Korboński walczył na różnych płaszczyznach już od wczesnych lat młodości, a w późniejszych latach aktywnie kształtował politykę państwową. To prawnik, polityk, pisarz i publicysta, konspirator, żołnierz, a na emigracji lobbysta na rzecz Polski.
Za młodu czterokrotnie porzucał mury szkolne, aby walczyć w różnych formacjach wojskowych: w 1918 r. razem z kolegami z oddziału harcerskiego uczestniczył w akcji rozbrojeniowej Niemców, następnie w 1919 r. wyruszył na odsiecz Lwowa, potem w1920 r. uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a w 1921 r. brał udział w III powstaniu śląskim. Następnie podjął studia prawnicze w Poznaniu, pracował tu w Prokuratorii Generalnej, otworzył praktykę prawniczą w Warszawie oraz zaangażował się w pracę ruchu ludowego. Gdy wybuchła II wojna światowa nasz bohater dołączył do oddziału walczącego na wschodzie RP, gdzie dostał się do radzieckiej niewoli. Wydostał się z niej dzięki ucieczce i wrócił do stolicy. Tutaj, podczas niemieckiej okupacji, działał na gruncie cywilnym i wojskowym: w ramach Politycznego Komitetu Porozumiewawczego, Kierownictwa Walki Cywilnej, Związku Walki Zbrojnej, później Armii Krajowej. Zajmował się organizowaniem cywilnego ruchu oporu, kierował działalnością sądów podziemnych, a także wydawał nakazy i obwieszczenia mówiące o udzielaniu pomocy Żydom (za co otrzymał odznaczenie przyznane przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Yad Vashem w Jerozolimie). Jednocześnie działał w konspiracyjnym Stronnictwie Ludowym „Roch”. Zaangażowanie w pracę na rzecz Niepodległej umożliwił mu spreparowany przez jego kolegów życiorys. Mimo tego był trzykrotnie przez Niemców aresztowany.
Korboński to jeden z wielu twórców Polskiego Państwa Podziemnego, ale jeden z niewielu bardziej aktywnych. Dzięki zorganizowanej przez niego tajnej komórki łączności z Londynem alianci zostali poinformowani o sytuacji kobiet w obozie w Ravenbrueck, siedzibie Hitlera w Prusach Wschodnich, ćwiczeniach z zastosowaniem V2, walce powstańców warszawskich. To jeden z pierwszych, który powiadomił świat o Katyniu. Nie bał się otaczać ludźmi intelektualnie mu równorzędnymi lub bardziej zdolnymi. Potrafił tworzyć zespół, w którym wyciszano animozje polityczne i osobiste. Tak silna pozycja Korbońskiego w stosunku do jego relatywnie młodego wieku (był przed 40.) doprowadziła jednak do zrodzenia opozycji. Mimo tego w 1945 r. objął funkcję Delegata Rządu RP na Kraj, sprawując ją do aresztowania przez NKWD. Dzięki Stanisławowi Mikołajczykowi wyszedł z więzienia i wrócił do polityki. Dostał się do sejmu z listy PSL. W 1947 r. wobec spodziewanego uwięzienia przez komunistów wyemigrował do USA, gdzie walczył piórem o niezależność RP.
Warto na końcu wspomnieć, że we wszystkich jego działaniach wpierała go żona-Zofia Antonina Ristau.
Więcej informacji o dr Piotrze Stanku:
http://snbpik.blogspot.com/2014/10/dr-piotr-stanek.html
Oprac. Aleksandra Morawiak
Fot. Grzegorz Wieszołek
- Galeria -
