26 marca 2014 r. w sali Instytutu Historii UO odbyło się kolejne spotkanie w ramach Seminarium Naukowego Badaczy Przeszłości i Kultury. Tym razem zaproszenie przyjął dr Adam Szynkiewicz, który wygłosił referat pt: „Geologia i wewnętrzna budowa piramid na Płaskowyżu Giza”.
W swym przemówieniu mówca skupił się na opisie piramidy Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa. Wybitny geolog i znawca zastosowania metod nieinwazyjnych prowadził w 2006 r. nad tymi starożytnymi budowlami badania przy zastosowaniu urządzeń georadarowych.
Na samym początku prelekcji gość zauważył, że w powyższych konstrukcjach nie znaleziono nigdy mumii faraonów. Wyraził przypuszczenie, że jako grobowce mogły służyć liczne jaskinie w pobliżu tych zagadkowych budowli.
Nie ma wątpliwości bowiem co do tego, że pod piramidami występują wapienie, które uległy silnemu skrasowieniu. Zjawisko rozpuszczania skał przez wody rozwijało się w wilgotnych okresach oligocenu, miocenu, pliocenu, na początku plejstocenu. Dlatego też występuje tu tzw. system labiryntowy i wielość jaskiń zalanych obecnie wodą.
Co więcej naturalne korytarze krasowe występują także pod sfinksem, który wg słów gościa najprawdopodobniej jest ociosanym ostańcem, a nie przetransportowanym z odległych stron blokiem skalnym.
Podczas powyższych badań geolog zauważył, że dolne części piramid nie są zbudowane z bloków skalnych, lecz że jest to naturalna skała, która jedynie została obłożona dodatkowymi, wyciosanymi blokami wapiennymi. Gość opisał także wnętrza tych budowli. I tak, gdy wejdzie się do piramidy Cheopsa, najpierw oczom ukazuje się wykonany ze skalnych bloków korytarz, następnie tunel wydrążony w naturalnej skale. Dr Adam Szynkiewicz doszedł więc do wniosku, że wbrew obiegowej opinii, piramid nie budowano na płaskich powierzchniach, lecz na wzgórzach, w których wycinano stopnie w naturalnej skale. Na prawdziwość jego przypuszczeń wskazują także ślady margli znajdujące się w wapieniu u podstaw piramid. Fakt ten może tłumaczyć niepowodzenie japońskiego eksperymentu, w którym próbowano odtworzyć budowanie piramid na płaskiej powierzchni przy zastosowaniu jedynie bloków skalnych. Budowla taka nie była stabilna, „rozeszła się”. Prelegent wyraził przypuszczenie, że piramidy w Gizie utrzymują swój kształt dzięki „układaniu się” bloków w ostańcach.
Swój wykład gość okrasił wieloma anegdotami związanymi z pracą badawczą w Egipcie, a także uwagami na temat mentalności dzisiejszych Egipcjan.
(oprac. Aleksandra Morawiak)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz